Page 20 - RSG_MAG_17_RO

sanat hakkında - { şubat 2019 }
Resim 7:
Ahmed Karabağî, Seyyid Lokmân, Ahmed Feridun, Nakkaşlar Osman ve Ali toplantıda, Seyyid Lokmân, Şehnâme-i Selim Han, 1581, TSMK A.3595, y. 9a (Bağcı, vd., 2006, 116, no: 79).
Bu ortamda Osmanlı’ya özgü bir re- sim dili oluşmaya başlarken; tarih konulu kitaplar da Osmanlı saray kültürünün görsel imgesini sun- maktadır.
1569 yılında şehnâmecilik görevi- ne atanan Seyyid Lokmân büyük bir sanatçı topluluğunun başına geçmiştir. Onun nakkaşhânenin sorumlusu Nakkaş Osman ile olan birlikteliği, üstün kalitede ve bol tasvirli eserler olarak günümüze ulaşmıştır. Başnakkaşın oluşturdu- ğu özgün Osmanlı ikonografisi on altıncı yüzyılın son çeyreğinden iti-
baren artık resim üslubuna hakim olmuştur. Aşırı bezemeli yüzeylerin azalıp, sade zeminlerin tercih edil- mesi; metinde anlatılan olayların ciddi, yalın ve belge niteliği taşı- yan gerçekçi bir biçimde verilmesi İran resminden farklılaşan temel özellikler arasındadır. Resim-me- tin ilişkisinin net kurulabildiği tas- virler Osmanlı saltanat ortamına, saray protokolüne, kent yaşamına, askerî olaylara ışık tutmakta ve bu karakteri ile çağdaşlarından ayrıl- maktadır. Bu dönemde saray dışın- da ve eyaletlerde de resimli kitaplar üretilmiştir.
20 İTÜ RSG | 02/2019