Page 15 - İTÜ Rektörlük Sanat Galerisi

“Şehirlere ve toplu ulaşım araçlarına mahkum olmamak gitgide algılarınızı açıyor. Ben otostopla gezdim, yani plansız hareket ettim. İlk günler biraz sıkıntılıydı ama daha sonra kazandığım o özgüven her şeye yansımaya başladı. Her yere gidebileceğiniz özgüveni... Bir de seyirci yani otobüsle ya da uçakla yolculuk ederken seyirci oluyorsun ama kamyonda olunca sanki olayın siz de içinde yer alıyormuş hissine giriyorsunuz.”
yönlendirmesiyle Güzel Sanatlar Fakültesine geçtim. İletişim’de 4. senenin başındaydım. Ama evdeki kimse “Önce okulunu bitir sonra fotoğraf okursun” ya da “Önce ekmeğini kazan, fotoğrafı her zaman çekersin” demedi. Bu benim esas motivasyonum oldu.
Fotoğraflarınıza baktığımızda kamyoncuların günlük yaşamını çok doğal karelerle anlattığınızı görüyoruz. Hiçbir fotoğraf için hayret duymuyoruz ama o tek karedeki hikâyeyi bile uzun süre izleyebiliyoruz, düşünebiliyoruz... Günlük yaşam olarak görsek de arka planında size dair birçok hikaye vardır. Bir yol projesi için çalışmanın keyifli ve zor yanlarına dair neler kaldı hatırınızda? Keyifli yanından başlayalım. Sürekli yolda olmak insana bir cesaret veriyor. Özellikle şehirlere ve
toplu ulaşım araçlarına mahkum olmamak gitgide algılarınızı açıyor. Ben otostopla gezdim,
yani plansız hareket ettim. İlk
günler biraz sıkıntılıydı ama daha sonra kazandığım o özgüven her şeye yansımaya başladı. Her yere gidebileceğiniz özgüveni... Bir de seyirci yani otobüsle ya da uçakla yolculuk ederken seyirci oluyorsun ama kamyonda olunca sanki olayın siz de içinde yer alıyormuş hissine giriyorsunuz. Bu çok güzeldi. Muhabbet güzeldi. Kamyoncular çok konuşmaz ama konuştukları zaman da muhabbetleri güzeldir. Kamyoncu lokantaları efsanedir zaten, onlar çok güzeldi. Zorlukları dersek de aslında günümüz şehir insanına göre --ben de dahil olmak üzere- hayal edilemez geliyor, plansız programsız böyle
bir macera. Aslında bindiğim araba nereye gidiyorsa orada oluyorum; bir Mardin’de bir Trabzon’da. Ne zaman döneceğiniz belli değil. Bu bir süre sonra yorgunluk ve halsizlik yapıyor. O yıllarda cep telefonları yaygın olarak kullanılmaya başlamıştı ama akıllı telefon yoktu. Dolayısıyla hani şimdinin dünyasından daha sınırlı
03/2015 | İTÜ RSG 15