Page 16 - İTÜ Rektörlük Sanat Galerisi

röportaj - { mart 2015 }
bir iletişim, başımıza ne geleceği belli değil. Hatta birkaç defa kaza falan atlattık... Bir de akşam saatlerinde hoş olmuyor; şehirlerden geçerken -babam da söylerdi bunu hep- insanı bir hüzün kaplıyor... Ben yoldayım, herkes ailesiyle ve evinde duygusu... Ama yine de dönüp baktığım zaman çok da kafaya taktığım bir zorluk hatırlamıyorum.
Daha önce açılmış bir sergi Kamyoncular, yeni bir proje değil. Fakat bugün baktığımız zaman hala heyecan veren ve güncelliğini koruyan bir çalışmadan bahsediyoruz. Siz bu gücü neye bağlıyorsunuz?
Birincisi konu aslında herkesin hayatının bir parçasına değiyor. Ne zaman uzun bir yolculuğa çıksanız ya bir kamyoncu lokantası ya bir kamyoncu görüntüsü görüyorsunuz. O yüzden herkesin aslında çok bildiğini düşündüğü ama ayrıntısını bilmediği bir konu. Biraz ondan sanırım... İkincisi de Türkiye çok da belgesel fotoğraf projesinin üretildiği bir yer değil. Genellikle gezi fotoğrafı üzerine işler üretiliyor. Biraz da ona bağlıyorum. Sonuçta anlatılan insan hikâyesi ve aslında her sanat dalında önemlidir insan hikâyesi. Bunların hepsi bir araya gelince galiba etkisi azalmıyor.
İletişim teknolojilerindeki
gelişim ve bunun gündelik yaşamımızda yarattığı dönüşüm fotoğraf kültüründe ve fotoğraf üretme biçimlerinde de değişimi beraberinde getiriyor. Bir fotoğraf
16 İTÜ RSG | 03/2015